Nie każda klasa miała tyle szczęścia, by w szkolnych kronikach zachowały się jej zdjęcia. Przeglądanie tych kronik pokazuje, że czasem decydowano się po prostu na zestawienie nazwisk uczniów. To też jest pamiątka – zwłaszcza po wielu latach. To też takie swego rodzaju jedno wspólne „ujęcie” – tyle że nie w postaci fotografii, a w formie tekstu. Uchwycona chwila, w której w murach szkoły spotkały się te właśnie osoby, ci uczniowie – a także, jak w poniższym przykładzie, nauczyciele wówczas pracujący w szkole.

Dziś wymienieni na kartach kroniki uczniowie od lat są już absolwentami szkoły. Zresztą w takiej roli umieszczono ich także w kronice – choć wówczas miano absolwentów dopiero uzyskiwali. Szkoła z naszych wspomnień to też zawsze nie tylko mury, nie tylko grono przyjaciół z klasy, ale i nasi profesorowie. Każdy ma w pamięci sklejony w całość obraz i tych szklonych klas, i szkolnych przyjaciół, a także właśnie pewnego konkretnego grona naszych nauczycieli.

Lista profesorów, którą poniżej zamieszczamy, pochodzi z końca ubiegłego wieku. Zastanówcie się chwilę, które z tych osób są w Waszych wspomnieniach nierozerwalnie związane ze szkołą. I pomyślcie, których już dziś w murach tej samej szkoły na pewno nie zobaczycie. Bo w naszym życiu wszystko się zmienia. Bo ta nasza szkoła – ta właśnie, która jest dla nas „najbardziej nasza” – pozostała już tylko w naszych wspomnieniach. Choć gmach i genius loci trwają do dziś, choć kolejnym rocznikom zapisują się tu w pamięci ich własne, wyjątkowe wspomnienia na przyszłe lata.

W 1984 roku, w związku z obchodami Dnia Nauczyciela, nauczyciele Zespołu Szkół w Krzepicach: dyrektor mgr Marian Słaboń, mgr inż. Maria Mońka i mgr Helena Słaboń otrzymali z rąk Wojewody Częstochowskiego Złote Krzyże Zasługi.

W szkole z okazji Dnia Nauczyciela odbyła się wówczas uroczysta akademia, przygotowana przez ówczesną klasę IVa pod kierunkiem wychowawczyni mgr H. Słaboń.

Wydarzenia te upamiętniono wpisem w kronice. Jego kopię zamieszczamy poniżej.

Mamy dla Was coś ze szkolnych kronik. Coś wyjątkowego – bo to nie krótka wzmianka, a cała historia z jesieni 1975 roku, do tego z paczką fotografii (niektóre mocno nadgryzł ząb czasu, ale…).

Są w historii naszej szkoły klasy, po których w szkolnych kronikach nie pozostał żaden ślad. Nie dlatego, że nie zasłużyły. Po prostu – tak wyszło. Czasem kronikarz był bardziej, czasem mniej pracowity. Czasem informacje są zdawkowe, czasem – jak w tym przypadku – zajmują kilka stron, choć dotyczą tylko jednego wydarzenia.

Oddajmy jednak „głos” szkolnej kronice. Ilustrujemy ją zachowanymi i dołączonymi do treści zdjęciami. A na końcu wrzucamy też malutki e-book z całym tym właśnie fragmentem szkolnej kroniki. Jest podobnych historii w szkolnych kronikach więcej, więc… to nie ostatnia, której poświęcamy tu uwagę. Stay tuned, folks 🙂

Zaczynamy cytować kronikę:

* * *

Klasa III „b”

W październiku nasza klasa pracowicie spędziła dni wolne od nauki przeznaczone na wykopki. Nazwa tych „wakacji” nie wiązała się wprawdzie z charakterem naszej pracy, bo nie zbieraliśmy ziemniaków, ale pracowaliśmy w lesie.

Wykorzystanym przez nas środkiem lokomocji z Krzepic do Parzymiech był autobus. Po godzinie marszu z przystanku do leśniczówki dotarliśmy uśmiechnięci chociaż troszkę zmęczeni.

Końcowym etapem drogi była ścieżka przez las, którą przebyliśmy nocą.

Wbrew przewidywaniom „co płochliwszych niewiast” nikt nie został zjedzony ani porwany przez wilki, na miejscu odliczyła się cała grupa w składzie:

Grażyna Czarnota

Małgorzata Bzdzion

Maria Filak

Halina Grochowska

Jolanta Jagieła

Zofia Kowalczyk

Alicja Mońka

Wanda Imiełowska

Maria Jelonek

Barbara Sikora

Maria Paturej

Elżbieta Orłowska

Krystyna Nowak

Krystyna Kopczyńska

Zofia Szyszka

Alina Wróbel

Danuta Spaczyńska

Krystyna Szczuka

Małgorzata Ślązak

Halina Smorąg

Henryk Pąchalski

Krzysztof Jędryszczak

Andrzej Kulej

Marek Korzekwa

Bogdan Wojtyra

Wychowawczyni prof. A. Rolek licząc na naszą dzielność przybyła dopiero rano.

Nabrawszy rutyny, drogą przez las nie straszny był nam nawet nocleg w stodole, gdzie spały z nami różne miłe zwierzątka.

Rano każdy z wielkim zapałem zabrał się do pracy.

Pierwszego dnia głód zaspokoiliśmy prześwietną ofertą kucharek pod kierownictwem doświadczonej druhny Zosi Szyszki.

Poobiedni wolny czas spędzaliśmy na grzybobraniu.

Starszy druh Krzysiek święcił swe trofea.

Po całodziennej pracy wieczorem odpoczywaliśmy przy ognisku.

Praca w lesie wymagała dużego nakładu sił, zwłaszcza, że słońce dogrzewało niezgorzej, więc odpoczynek był konieczny.

Nieodłącznym towarzyszem pracy była butelka z wodą.

A lody smakowały wtedy najlepiej…

Nasi chłopcy jak zwykle pełni animuszu…

Tego typu „wybryków” również nie brakowało.

Najwytrwalsza była druhna Zośka, która zachowała jeszcze uśmiech na twarzy.

A tak mniej więcej odpoczywaliśmy.

Bardzo szybko zbliżyliśmy się do końca „naszych dni powszednich” i tak dnia 7. października 1975 r. opuściliśmy obozowisko również w pełnym składzie.

Chociaż byliśmy zmęczeni, jednak niezbyt chętnie chciało wracać się do szkoły.

* * *

Tyle kronika.

Tutaj zostawiamy dla Was link do oryginału. To taki jakby e-book w formacie .pdf – złożony z fotokopii kroniki. Można go pobrać dla siebie.

(W cytacie z kroniki staraliśmy się zachować pisownię oryginału.)